من هم هوادار رونالدو هستم

فرهاد بختیاری

همه جای دنیا شخصیت های معروف و برجسته ورزش و سینما طرفداران بیشماری دارند، به ویژه فوتبال که پرطرفدارترین ورزش جهان است و هواداران لحظه شماری می‌کنند که آنها را از نزدیک ببینند.

رونالدو که یکی از پرطرفدارترین فوتبالیست های تاریخ فوتبال دنیا است به ایران آمد. اما صحنه هایی که در مسیر فرودگاه  تا هتل محل اقامت، لابی هتل و حتی تپه های اطراف هتل مشاهده کردیم واقعا دردناک است.

مقصر واقعی اینگونه صحنه ها دقیقا کیست؟ واقعا ما نمی‌دانستیم چگونه باید استقبال کنیم؟ همین چند ماه پیش سیل عظیم هواداران رونالدو را در ژاپن نديديم؟ نمی شد الگو برداری کنیم؟ ما یعنی نمی‌دانیم رونالدو در ایران هواداران بیشماری دارد؟ وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و مدیران باشگاه پرسپولیس شرح بدهند چه تمهیداتی انجام دادند؟

از منظر دیگر ماجرا

فرهنگ یورش های فله ای ما در مدارس، دانشگاه ها، مساجد و… از کودکی پمپاژ شده است. پرخاشگری و دنبال ماشین ها دویدن، دقیقاً کاریست که در مدارس ما تعلیم داده می شود. صحنه های پخش کیک جشن های مناسبتی هنوز در فضای مجازی موجود است. یورش برای شیر آب و بوفه مدرسه،  یورش برای غذاهای نذری، یورش برای ایستگاه های صلواتی،  یورش برای خرید  در فروشگاه ها، یورش برای مرغ و مایحتاج دولتی، یورش برای خريد بلیط و….

بپذیریم لکنت فرهنگی ما در عصر حاضر بدجوری تو ذوق می‌زند، هر چند به واسطه روشنگری همین فضای مجازی بهتر شده ایم والا وزارت آموزش و پرورش ما سالهاست در نقش آفرینی فرهنگی معیوب است. شما یک ناظم مدرسه غیر پرخاشگر و عصبی معرفی کنید؟ در دانشگاه ها، انتظامات حراست با دانشجویان چه برخوردی دارند ؟

منظر آخری که باید به آن توجه کرد این است که متولیان امر می‌بایست به تفریح و سرگرمی و علایق جوانان توجه بیشتری داشته باشند. نبود تفریح در کشور و البته معضلات شدید اقتصادی عرصه را برای جوانان تنگ و تنگتر کرده است.

باید عنوان کنم  من هم هوادار رونالدو هستم و ای کاش بلد بودیم از این فرصت ها بدرستی استفاده کنیم.

تصاویر را با دقت ببینید، جمعیت آنقدر زیاد نیست. این تعداد برای رونالدو و هوادارانش حتی اگر بیشتر  هم می‌بود طبیعی است.  آنچه مایه تاسف است بی‌نظمی و فقدان سازوکار مناسب و ایجاد فضایی درست و مرتب برای استقبال است که هیچ یک از این مردم مسئول آن نیستند!

مدیران! پشت مردم مظلوم پنهان نشوید، ایرادات حداکثری به خود شماست که با مردمتان فرسنگ ها فاصله دارید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این قسمت نباید خالی باشد
این قسمت نباید خالی باشد
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.